Rozdział 9

  

 ,,Może masz w głowie myśli bardziej szalone niż ja. Może masz kogoś, a może właśnie kogoś Ci brak?"

    Pustymi uliczkami Mystic Falls biegła dziewczyna. Słone łzy spływały po policzkach spadając na betonowe płyty chodnika. Elena miała wrażenie, że każde zderzenie kropli z ziemią odbija się echem w jej uszach. W głowie miała mętlik, nie miała pojęcia co przed chwila się wydarzyło. Lecz jedyną rzeczą, której była pewna to, to że popełniła jeden z największych błędów życia. Darzyła Stefana ogromnym uczuciem, chciała z nim być do końca, ale to co ją dręczyło było inne. Czuła dziwną wolność oraz zew natury. To nie było dobre, to było mroczne.

    Przestraszona zwolniła tępa i złapała się za włosy prawie je wyrywając. Rozejrzała się dookoła ciężko dysząc.

    -To nie wydarzyło się naprawdę-szepnęła do siebie roztrzęsiona.

    Stała sama na dobrze zadbanej drodze dla pieszych i zauważając to lekko odetchnęła. Cieszyła się, że prócz czarnego kota przechadzającego się po płocie nie ma zbędnej widowni, która mogłaby zadzwonić co najmniej po pogotowie, bo Gilbertówna znowu szaleje. Zaśmiała się cicho dziwiąc się swoja nagłą zmianą nastroju.

    -Zadzwońcie po straż wampir na wolności!- krzyknęła machając rękami.

    Nagle zastygła w bez ruchu czując czyjąś obecność za plecami. Włoski na jej karku stanęły dęba, a dziąsła przyjemnie zamrowiły.

    -Hej, hej… wszystko ok?- u boku Eleny pojawiła się czarnowłosa dziewczyna.

    Do twarzy miała przyklejony przyjazny i ciepły uśmiech, który wampirzyca od razu miała ochotę zedrzeć. Przechodzę kryzys! Wrzasnęła w duchu próbując się uspokoić eliminując przy tym objawy szaleństwa. Wypuściła nieświadomie wstrzymywane powietrze z płuc, po czym wyprostowała się jak struna strzepując niewidzialne drobinki kurzu ze swoich szczupłych ramion.

    -Czuje się dobrze, a czemu pytasz?- odparła zmuszając się do uniesienia kącików ust.

    Nie za dobrze jej to wyszło, bo zamiast szczerego uśmiechu wyszedł grymas jakby dopiero co zjadła kilo cytryn.

    -Nie no. Pomyślałam, że coś się stało. Nie wyglądasz dobrze-odpowiedziała zmieszana.

    -Nie wyspałam się-rzekła z taką lekkością niczym piórko na wietrze.

    -Tak w ogóle jestem Samantha.

    -Elena- mruknęła podając brunetce rękę.

    Gdy tylko ich dłonie się spotkały poczuła się nieswojo. Wzrok zaszedł mgłą i poczuła ból mięśni, który mógł być spowodowany nagłym sprintem.

    -Ja już pójdę-odparła odwracając się na pięcie i rzucając pędem w stronę domu.

    Tym razem nie zważała na przeszkody psychiczne oraz fizyczne nie chciała nawet zwalniać. Wpadła na ganek, a tupanie jej stóp rozniosło się echem. Oparła się o drewniane drzwi wejściowe z zamiarem podparcia wyczerpanego ciała. Zastanawiała się jaki cudem jeszcze stoi, bo miała wrażenie, że od środka jest zbitym lustrem. Zza myślenia wyrwał ją szczęk zamka, lecz nie zdążyła zareagować i wpadła do holu. Szykowała się na twarde lądowanie, ale o dziwo w ostatniej chwili poczuła czyjeś silne ręce podtrzymujące ją tuż nad panelami.

    -Jer!- krzyknęła stając na wprost brata.

    Od razu rzuciła mu się w ramiona o mały włos nie przewracając go. Poczuła jak ją obejmuje i do oczu Eleny znów napłynęły łzy. Ale nie miała zamiaru całkowicie rozkleić się ukazując jak od tych kilku godzin sobie nie radzi.

    -Co słychać? Dawno cie nie widziałam. Urosłeś? Opaliłeś się?- zasypała go pytaniami w między czasie chwytając za podbródek chłopaka i oglądając jego twarz z każdej strony.

    -Jakaś inspekcja czy coś przegapiłem?- odparł Rick schodząc wolnym krokiem po schodach.

    -Spokojnie… jestem cały i zdrowy-zapewnił Jeremy odsuwając się.

    Mężczyzna zaśmiał się cicho dokładnie ilustrując sylwetkę Eleny.

    -Mogę cie na chwile prosić.

    Kiwnęła głową odprowadzając wzrokiem brata, po czym skrzyżowała ręce na piersi.

    -Coś się stało?

    -Stefan tu był. Pytał się czy jesteś w domu. Coś nie tak między wami?- odparł, a brunetka znieruchomiała.

    Stefan! Stefan! Muszę do niego zadzwonić! Pomyślała i od razu chwyciła za telefon. Wyszła z domu zostawiając zdezorientowanego Alarica w cichym holu nawet nie racząc zamknąć za sobą drzwi.

    -Mówiłem ci mamo, że nie tylko psy ode mnie uciekają nawet ludzie to robią-powiedział z głową skierowaną w stronę nieba.

   Dziewczyna tym czasem desperacko próbowała się dodzwonić do swojego ukochanego, lecz za każdym razem włączała się sekretarka. A uciążliwa muzyczka co chwile rozbrzmiewała z kieszeni Salvatore’a wprawiając w szał jego towarzyszkę.

    -Albo to odbierzesz, albo wydrapie jej oczy-syknęła Rebekah częstując się czekoladowym ciasteczkiem.

    Chłopak spojrzał na nią i wytrącił jedzenie z ręki.

    -Ejjj…- jęknęła, tęskno spoglądając na nadgryziony kawałek leżący wśród malachitowej trawy.

    -Zostaw. To na jutro-mruknął odrzucając kolejne połączenie od Eleny.

    Dziewczyna skrzywiła się i ruszyła w stronę roztargnionej Caroline. Młoda wampirzyca biegała od stanowiska do stanowiska nadzorując pracę przygotowawczą przed jutrzejszym rozpoczęciem roku szkolnego. Co chwila jednak przystawała i formując z palców ramkę przymykała jedno oko, po czym przyglądała się wiszącemu transparentowi.

    -Gdzie jest Lidia! Próba cheerleaderek zaczęła się równe 10 minut temu!- krzyknęła do zgromadzonych notując coś w małym, niebieskim notesie.

    -Zawsze ja mogę ją zastąpić-odparła Rebekah uśmiechając się złowieszczo.

    -Nie przeszkadzaj mi. Stefan zabierz stąd tą wywłokę-zbyła pierwszą machnięciem ręki i wróciła do swoich zajęć.-Dziewczyny mówiłam pomarańczowe! Nie czerwone kwiatki!

    -Czy ja wyglądam na wywłokę?!-spytała blondynka unosząc idealnie wyregulowane  brwi.

    Salvatore wzruszył ramionami chowając dłonie do kieszeni jeansów i na ślepo wyciszając komórkę. Otworzył usta by odpowiedzieć, lecz zamknął je widząc oczy patrzące na niego spod przymrużonych powiek.

    -Nie odpowiadaj.

    -Dobry pomysł-przyznał, a jego mięśnie napięły się.

    -Nie tylko ciebie ktoś dręczy-odparła tak cicho, że tylko wampir mógł to usłyszeć.- Widzisz ta dziewczynę pod dębem? Obserwuje nas od samego Grilla.



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hej kochani :D jak zwykle ta sama śpiewka a wiec czytajcie komentujcie polecajcie :D mam nadzieję, ze sie podoba również zapraszam wszystkich na pierwszy rozdział na ,,Pieśń wiatrów z północy"

Klik :D<----

Do nastepnego całuję
xoxo