Rozdział 1

"W życiu bo­wiem is­tnieją rzeczy, o które war­to wal­czyć do sa­mego końca."  

    Rebekah Mikaelson. Blond włosa piękność o błękitnych oczach i niewinnością wypisaną na twarzy, pod którą kryło się oblicze potwora. Stała pod rozłożystym dębem chroniąc się w cieniu ogromnych liści. Przedzierające się przez gałęzie promienie słońca odbijały się od dużego, srebrnego pierścionka z lapis-lazuli, a bystry wzrok przyglądał się drewnianemu budynkowi .Lekki, letni wiatr rozwiał złote włosy niosąc ze sobą odgłosy rozmów prowadzonych wewnątrz.
    Nie obchodziło ją ile dokładnie czasu poświeciła na obserwacje.Te godziny nic nie znaczyły w całym wampirzym życiu.Były jak kropla wody w morzu wieczności.Dziewczyna wzdrygnęła się,gdy przed domem pojawiły się dwie postacie.Wysoki,dobrze zbudowany chłopak obejmował śmiejącą się brunetkę. Melodyjny głos ,aż drażnił wrażliwy słuch Rebekhi.

   -Żenada-mruknęła sama do siebie,a jej nozdrza zaatakował ostry zapach wody kolońskiej.Drobne włoski na karku zjeżyły się przyprawiając ją o dreszcz i po chwili umysł wyczuł czyjąś obecność.

   -Nie przeszkadza ci to, że jesteś dziewczyną na posyłki naszego braciszka?-przy boku blondynki pojawił się mężczyzna w czarnym jak smoła garniturze.

   -Nie jestem tu z jego woli-odparła beznamiętnie, krzyżując ręce na piersi.Zaśmiał się cicho i wysłał siostrze kpiąca myśl ,,Tak jak w XIX wieku?”

Mystic Falls, 1864

   -Stefano!Tutaj jestem!-krzyczała wesoło dziewczyna.
   Mijając kolejne zakręty labiryntu ułożonego z różnorakich krzewów.Delikatne dłonie podtrzymywały poły czerwonej jak krew sukni,a aksamitne ciemne loki podskakiwały na szczupłych,odkrytych ramionach.Chłopak złapał uciekinierkę w pasie i obkręcił się wokół własnej osi.
   -Mógłbym tak spędzać każdy dzień mojego życia-oznajmił całując ja w usta.
   Odepchnęła go lekko,po czym połozyła smukły palec wprost na jego ciepłe wargi.
   -Stefano co będzie jak ojciec bądź Damon zobaczą?-spytała,a jej wzrok powędrował w stronę ogromnego jaworu,pod którym zaledwie kilkanaście metrów od nich stała wysoka blondynka.

   Rebekah potrząsnęła energicznie głową, by pozbyć się tego nieprzyjemnego wspomnienia. Dopiero teraz zdała sobie sprawę, że szpieguje te same osoby.Do dziś pamiętała ciężką jedwabną suknie, która krępowała jej zwinne ruchy.Elena Gilbert tak łudząco podobna do Katherine.Te same oczy,kasztanowe włosy.No i oczywiście Stefano.Ah…Stefano.Wysoki,przystojny i zabójczy.Jego uwodzicielski głos, ciemne tęczówki,które spoglądały na nią z podziwem oraz miłością. Czy to możliwe,że po takim upływie czasu nadal zależało jej na tym wampirze?
   Westchnęła głośno odwracając się twarzą do brata.Zilustrowała go uważnym spojrzeniem,a jej kąciki ust lekko się uniosły.

   -Hmm…bez krawata-odparła poprawiając delikatnie biały kołnierzyk koszuli.
   Mimo,że blondynka potrafiła być naprawdę nie znośna to i tak Elijah kochał ja najbardziej na świecie.Nie powiedział nic,gdy ruszyła przed siebie tylko poszedł w jej ślady zachowując bezpieczny dystans.Wiedział,że nie powinien przywoływać bolesnych wspomnień Rebekhi,ale nie potrafił patrzeć jak dzień w dzień zatraca się w myślach o jednym z Salvatorów.Nie mogła przecież spędzić reszty życia wyłącznie na marzeniach.
   Ciepłe światło słoneczne odbijało się niesamowitą tęcza w ogromnej plamie oleju,którą pokonała jednym susem nie brudząc sobie nowych butów na obcasie.Niebo było bezchmurne,a pogoda stworzona do wypoczynku.Nie którzy uczniowie jechali zapakowanymi po dach samochodami nad jeziora inni zaś wylegiwali się na dobrze oświetlonych gankach.
   Blondynka szła pewnym krokiem ignorując zaczepki ze strony pijanej grupki przechodniów. Elijah nie był do końca pewny jaki cel obrała jego siostra,ale nie tracił jej z oczu choćby na sekundę.Wreszcie ogarnęła go ogromna ulga,gdy zobaczył,że dziewczyna wchodzi do starej hali montażowej.W ostatniej chwili wślizgnął się do środka,a ogromne drzwi zamknęły się za nim z głośnym zgrzytnięciem.

   -Gdzie byłaś?-w pomieszczeniu rozniósł się echem donośny męski głos.Rebekah spojrzała od niechcenia w prawą stronę,gdzie przy wielkim metalowym stole stał Klaus uważnie studiując jakieś porozrzucane papiery.

   -Wydaje mi się bracie,że po całym tysiącleciu na tej planecie nie muszę ci się za każdym razem meldować-odparła.
   Chłopak zaśmiał się cicho i podniósł wzrok.Przyjrzał jej się mrużąc oczy i jakby czytając w myślach siostry wypowiedział dwa słowa,których nie chciała usłyszeć z jego ust.

   -Obserwowałaś go-stwierdził prostując się.

   -I co z tego?-spytała wzruszając ramionami.
   Czuła się jak pies,który pogryzł kapcie i stał teraz przed obliczem swego pana.

   -Miałaś tam nie chodzić-warknął groźnie.

   -Będę robiła co tylko zechce,nie masz prawa mi rozkazywać-powiedziała zaciskając dłonie w pięści i podnosząc wojowniczo podbródek.
   Jej blond włosy lekko się rozwiały,gdy z wampirzą szybkością pojawił się przy niej piorunując ją wzrokiem.-Nie będziesz mi mówił jak mam żyć,nie rządzisz tutaj-dodała stanowczo czego chwile potem pożałowała.Widziała jak żyłki wokół oczu robią się czarne,a przez brata zaczyna przemawiać Moc.Poczuła jego rękę na szyi i z trudem złapała oddech.Trzymał ją w uścisku jak jakąś ofiarę.

   -Klaus!-zza pleców rozległ się krzyk.
   Chłopak odwrócił się gwałtownie nie luzując dłoni.Elijah stał przy stercie drewnianych palet i był gotowy do skoku.Moc zaczęła słabnąć znów ukazując człowieczeństwo pierwszego.Zabrał rękę z szyi siostry i patrzył z niedowierzaniem na sine ślady na jej aksamitnej skórze.Rebekah nabrała rozpaczliwie powietrza,a jej wzrok zaszedł mgłą.

   -Kochanie…ja…-zaczął jąkając się.
   Zrobił krok w jej stronę,chciał ją przytulić,przeprosić,ale ona tylko pokręciła głową.Po jej policzkach spłynęły łzy.Spróbował powiedzieć coś jeszcze,ale nie zdążył bo dziewczyna zniknęła za drzwiami do opuszczonej lakierni.Przeklął w duchu,po czym zabierając ze stołu notes i dwa zdjęcia wyszedł na świeże powietrze.

Z PAMIĘTNIKA KLAUS’A MIKAELSON’A

29 sierpnia 2014

  

 Nie mam pojęcia co się ze mną dzieje.Zaczynam znów nie panować nad moja Mocą.Rządza krwi jest jeszcze większa,a co najgorsze krzywdzę tych, których  kocham.Dzisiaj ucierpiała Rebekah.Moja mala,kochana siostrzyczka.Gdyby nie Elijah kto wie co by się stało.

     A jeżeli wkrótce posune sie do najgorszego?Nieświadomie zabije kogoś z rodziny?Po tym co się stało Rebekah na pewno mi nie wybaczy.Wyrządziłem jej krzywdę.Powinienem dawać jej przykład,a nie poddawać się Mocy.Nienawidzę  się za to.Jestem potworem.

     Ale nie poddam się bez walki.Moja siostra pragnie by było jak kiedyś tak?.To przez Stefana nie może żyć normalnie.Nie pozwolę,by ten wampir podzielił  nasza rodzinę.Sprawie,ze zacierpi tak jak ona.Bede jego cieniem,najgorszym koszmarem.To jego wina.Pożałuje ze zadarł z Mikaelson'ami,ze w ogóle nas spotkał.Naprawie swoje błędy.